Hoewel ze sommige dezelfde componenten delen in hun chemische structuur (bijvoorbeeld de polyfenolen) en ze mogelijk op vergelijkbare manieren werken, is het belangrijkste verschil dat tannines al aanwezig zijn in het levende hout, terwijl humusstoffen het product zijn van afbraak door bodembacteriën die optreedt nadat de plant of delen daarvan zijn gestorven.

De resultaten van onderzoeken naar humuszuur zijn daarom niet noodzakelijk direct overdraagbaar op lofzuren (tannines). Hoewel tannines aanwezig kunnen zijn bij het extraheren van bijvoorbeeld bosgrond, maken ze mogelijk niet altijd deel uit van de mix. Maar anderzijds is dat waarschijnlijk een onderscheid dat te veel verwarring zou veroorzaken voor het doel van het artikel. Het andere punt dat ik wilde aanpakken, is je conclusie over commerciële zwarte waterextracten. Je legt uit dat omdat ze de pH niet veranderen, ze geen humuszuur kunnen bevatten. Dat is niet correct.

Humuszuur beïnvloedt alleen de pH wanneer het zich in de vrije zuurvorm bevindt. Wanneer ze behandeld worden met alkali, worden ze omgezet in hun natrium- of kaliumzouten. Wanneer deze zouten worden opgelost in water, of wanneer een neutrale oplossing van deze zouten aan water wordt toegevoegd, zal de pH van het water niet veranderen. De zouten van humuszuur zijn over het algemeen ook meer oplosbaar dan de vrije zuren, wat op zijn beurt betekent dat de voorraadoplossingen een hogere concentratie kunnen hebben, wat natuurlijk ook wenselijk is voor een commercieel product.

Hetzelfde gebeurt in de natuur in situaties waar water met natuurlijk hoge KH humusstoffen kan bevatten bij een neutrale of zelfs alkalische pH.

Humus-/fulvinezuren worden op grote schaal gebruikt voor bodemverbetering in de landbouw en zijn zeer goedkoop verkrijgbaar in grote hoeveelheden, goedkoper dan enige kleurstof, dus er is geen reden om aan te nemen dat een bedrijf geen humus- of fulvinezuren in hun producten zou gebruiken.